නුඹ ගිහින් මගේ ළඟ දුක තනි කරන්
ජීවිතේ දුර ගිහින් හැරී අතර මගකින්
වරද කොතැනකද නොදනී නුඹ ඒ බව කියන්
හැමදම අපෙ ජීවිත මේ වගේද මට කියන්
මේ ජීවිතේ හැඩ වුනිද හැමදාම කඳුලින්
මල් හීන ලෝකයක් නොවෙද නුඹ ආදරේ ඉතින්
ඉකිබිඳින සිතට නුඹ මගේ සෙනෙහේ ගැන කියන්
ජීවිතේ මායාව නුඹ නොවෙදෝ ආදරේ ඉතින්
හැඟුමන් පොපියන ජීවිතේ චමත්කාරය මැදින්
එකට එකතුව දුර ගමන් ගියා අපි ඉතින්
මේ අවසානයද අපෙ අරඹුමද මට කියන්
කොතැනින් නිමා වේවිද අපෙ ජීවිත මේ ලෙසින්........
විලංඟු දමා සිත මගේ
නතු කර ගත් දින
සිට එය ඔබේ කියා
යදම් පවුරු බිඳ
විඳිමි නිදහස.....
ලද ඉඩ හසරක
නුඹත් සමග ගෙවූ
මොහොතක,
හැඳින්නා නිදහස
නුඹ නොවන වග..
නමුදු, නුඹෙන් ලද යදම
අමිලයි නොලද නිදහසට
වඩා දහසක්
මා ප්‍රිය සබඳ....
සිත නිවී පාලුවෙන්
ඉන්නා මොහොතක
නුඹ අවිදින්
මටත් හොරෙන්..
සුපෙම් බස් මැද
රැඟූ රැඟුමන්
අවසාන වීද
ඇරඹුමට පෙරත්
දහසක් තාල මැද
සෙවූ අවසානම
මාත්‍රාව නුඹම
විය ඉතින්...
සොයන්නේ කෙලෙසකද
නුඹට වඩා හොඳ තාලයක්
මා දන්නේ නුඹම පමණක් නම්....
පින්නෙන් නෑවුණු පිණිදිය මලකට
නුඹ ළඟ උන්නා තනි නොතනියට
දිනකර විත් අපෙ ජීව්ත අතරට
මග තොට මා තනි වූවා පෙර විලසට
සිනා දහසක්ව මල් සහසක්
පීදුනා අපි වෙනුවෙන් අපිට
ජීවන අරුමැසි එක් කර නුඹ මට
පිළිණ වුණා මතකද ළඟ ඉන්නට
අහිමි වුවත් නුඹ මට
සහසක් සැමරුම් ඇත මගෙ තනියට
දෙන්නම් යන්නට අවසර තුටින් නුඹට..
ඇසළ සඳ යට
නිදන තරුකැට
වැව් දියට
ඉඟි කරන හැඩ...
අමාවක අඳුරට
පෙම් කරන හිතට
කියා දියන් මට
ඇසළ සඳ එළිය වග....
අවරට බැඳි සෙනෙහසට
නොහික්මුනු හිතට
කියා දියන් මට
නුඹ අන් සතු වගට...
නොදුටු මුත් නුඹව,
ඇත ලෙංගතු කමක් බොහොම......
නොවුණි නම් ඒ අහඹු හමුව....
නොවේ පබදින්නට මේ සිත් අරණ....
හිමි අහිමි වූ දිවිය,
ගෙතූවෙමී පද දහසක් එක් කර,
තිඹිරිගෙය වූ සඳ
බොහොම තුති ඉතින් නුඹට.....
කර්කශ පොළවක,
පිපෙන්නට පෙර,
මිලිනව මියැදුනු,
මට.....
පවන් රැළ නුඹ,
විදින්නට තහනම්,
මාලතිය මම.....
ජීවිතේ හරි බරක්
නොදැනුනිද පෙර මේ වගක්
අතැර දමා යන්නට බැඳීම් දහසක්
වෙයන් නුඹ මට දිරියක්........
ගෙවෙන හැම මොහොතක්
විය මට කල්ප කාලාන්තරයක්
හිතන හැම පැතුමක්
වුනිද මන්දා හැම විට කඳුලක්......
ඉගිලෙන්න ආකාසයේ
සිහින තටු
වාරු නොවූ
තරම්...
දිලි දිලි දැල්වුනු...
සිළු ළඟනවතින්න
සිත පෙළු තරම්..
මිලින
වූ තටු ළඟ
ඉගිලෙන්න නොහැකි සඳ
සිත හැඬු තරම්.....
නුඹ දන්නවනම්,
නුඹ මගේ සිත රිදවන තරම්......
නුඹේ තෙපුල් මා නෙතට,
කඳුළු ගෙනෙන තරම්....
ඒත්,
නුඹ ඉඳීවි,
නොසැලී.......
ඇයි දන්නවද,
නුඹට මා,
ආදරය කරන තරම්
නුඹ දන්නා නිසාවෙන්…….
